Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Η ιστορία μιας λαμπάδας

Αρχικά κόβεις τις παχουλές φέτες παραφίνης σε κομματάκια. Προσέχεις τα χέρια σου. 


Έπειτα θυσιάζεις ένα κατσαρόλι -δεν υπάρχει περίπτωση να το χρησιμοποιήσεις ξανά για άλλο σκοπό!- και ζεσταίνεις μέσα τις φλούδες κεριού. Προσέχεις το γκαζάκι!!! 





Προσθέτεις κηρομπογιές -αυτές με τις οποίες χρωματίζεις; Αυτές!- στο χρώμα που επιθυμείς. Το μείγμα βάφεται... εδώ... πράσινο. ΔΕΝ χύνεις τα κεριά παντού!!!!! 

Μεταφέρεις το κατσαρόλι με το γκαζάκι σε εξωτερικό χώρο που μπορείς να κάνεις χάλια! 


Έχεις φροντίσει να υπάρχει κάποιος συγγενής που να ξέρει να φτιάχνει κυλίνδρους σαν αυτό της παραπάνω εικόνας. 



Μ' ένα μπρίκι -δεν θα το ξαναχρησιμοποιήσεις πουθενά αλλού, στο υπόσχομαι!- μεταγγίζεις το λιωμένο κερί από το κατσαρόλι στον σωλήνα. ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ρούχα, παπούτσια, χέρια, μαλλιά...

Κόβεις το φυτίλι σε κομμάτια των 90 εκατοστών. Τα διπλώνεις στη μέση ξανά ώστε να προκύψει φυτίλι 45 εκ. και δένεις τις δυο ελεύθερες άκρες γύρω από ένα βαρύ καρφί. 

Δίνεις από ένα τέτοιο φυτίλι σε κάθε παιδί. 




Στη συνέχεια τσιρίζεις λίγο για να τηρηθεί η σειρά και εφιστάς την ΠΡΟΣΟΧΗ όλων!!!! Κάθε παιδί περνάει και βυθίζει το φυτίλι του στο λιωμένο κερί που υπάρχει στον σωλήνα. Μετά τη... βουτιά, κάθε παιδί πηγαίνει στο τέλος της γραμμής και περιμένει να ξανάρθει η σειρά του. Σε κάνα δυο βουτιές, κόβεις το καρφί από το τέλος του φυτιλιού. 


Η διαδικασία επαναλαμβάνεται πολλές φορές, έως ότου οι λαμπάδες αποκτήσουν το επιθυμητό πάχος. Συνεχώς συμπληρώνεις με το μπρίκι ζεστό κερί μέσα στον σωλήνα. ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ να μη χύσεις τα κεριά παντού. Και να μην καείς... 

Αφού η διαδικασία ολοκληρωθεί, κρεμάς τις λαμπάδες στα κρεμαστάρια των μπουφάν... Αφήνεις μια μέρα να στεγνώσουν εντελώς. Την επόμενη κουβαλάς ό,τι σου 'ρθει στο σχολείο. 




Και κάνεις το χατίρι του κάθε παιδιού, όσο κι αν διαφωνείς με το αισθητικό αποτέλεσμα.




Στο τέλος όλοι μαζί χαίρεστε! Και βάζεις αλόη στα εγκαύματα που 'χεις κάνει από κεριά και σιλικόνες... 




ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!