Ή αλλιώς... Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη
Την Παρασκευή που μας πέρασε, 21/2/14, επισκεφτήκαμε το Μουσείο του Νίκου Καζαντζάκη, στη Μυρτιά. Καιρό τώρα είχαμε μιλήσει για τον "παππουνίκο" και είχαμε μελετήσει αποσπάσματα σχετικά με τη διατροφή των Κρητικών από το έργο του "Καπετάν Μιχάλης". Συνεπώς η επίσκεψη στο Μουσείο ήταν για εμάς ημέρα χαράς και γλυκιάς αγωνίας για να δούμε, ν' ακούσουμε, να μυρίσουμε, να περιηγηθούμε σ' ένα χώρο γεμάτο από τον αγαπημένο μας συγγραφέα.
Και η πολυαναμενόμενη μέρα έφτασε. Δηλώσεις όπως:
"Κυρία, περίμενα πώς και πώς!" ή "Τους έλεγα στο σπίτι: πάμε, πάμε γρήγορα!"... έδωσαν και πήραν. Το κρυφό χαμόγελο της δασκάλας έπαψε να είναι κρυφό και στόλισε το πρόσωπό της. Καμάρια μου!
Στο χώρο συμπεριφερθήκαμε άψογα και κερδίσαμε τα σχετικά κομπλιμέντα από τις μουσειοπαιδαγωγούς. Πρώτα παρακολουθήσαμε ένα πρόγραμμα του Μουσείου με τίτλο: "Κόλλα - ψαλίδι - χαρτί και οι ιστορίες άνω κάτω" -το οποίο είχα ζητήσει να προσαρμοστεί σε... μικρά χεράκια και ευχαριστώ πολύ την υπεύθυνη του προγράμματος που μας έκανε αυτή τη χάρη!- και ξανακούσαμε για το μεγάλο ταξίδι του Βιβλίου από την... ιδέα του συγγραφέα ως... τα χέρια μας!
Το καινούριο της υπόθεσης ήταν η δημιουργία, από το μηδέν, ενός δικού μας βιβλίου! Τα παιδιά είδαν εκεί μπροστά τους να δένονται λευκές σελίδες χαρτιού και να σχηματίζουν το σώμα του βιβλίου, διάλεξαν χαρτιά για τα εξώφυλλα και τη ράχη του και παρακολούθησαν με προσοχή πώς γίνεται η βιβλιοδεσία.
Στη συνέχεια έγινε αυτό που τόσο περίμεναν: περιηγήθηκαν στο Μουσείο! Ενθουσιασμός! Παρακολουθούσα βουρκωμένη μικροσκοπικούλικα παιδιά να περιφέρονται ανάμεσα σε προσωπικά αντικείμενα και σε έργα εκείνου του τεράστιου παππού και να δηλώνουν σε ανύποπτο χρόνο: "Είμαστε τυχεροί που ήρθαμε στο Μουσείο!" ή "Ουάουυυυυυυυυυυυυυυυ!"...!
 |
| Γ.Φ.: Ο Καζαντζάκης θυμάται τη μάνα του |
Χαίρομαι ειλικρινά που έγινε κάτω από αυτές τις συνθήκες η γνωριμία των παιδιών με τον μεγάλο παππού, τον παππουνίκο, τον Νίκο Καζαντζάκη. Και εύχομαι από καρδιάς αυτή η γνωριμία να συνεχιστεί, να βαθύνει και να δημιουργήσει καλύτερους, ελεύθερους ανθρώπους.
Η υπερήφανη δασκάλα
Μαριλία
